In de afgelopen week was ik verzeild geraakt in een gezelschap van weldenkende academici. Het gesprek ging over waarden in de maatschappij en iemand vroeg hoe al die uit elkaar drijvende groepen mensen met elkaar in contact gebracht konden worden. De onvermijdelijke vraag werd gesteld wie van ons een Turk kende, met een Koerd bevriend was of wel eens met een Noord Afrikaan sprak.

Iemand opperde dat de enige plek waar Nederlanders met verschillende achtergrond elkaar ontmoeten de school is, vooral de basisschool. Iemand zei dat we het bijzonder onderwijs moeten afschaffen, zodat kinderen niet meer met gelijkgestemden of gelijkgelovigen afgezonderd worden. Openbaar onderwijs voor iedereen is een stap vooruit. Instemmende geluiden klonken.

Een opvatting in Nederland is dat het bijzonder onderwijs, voor zover dat scholen zijn met een confessionele grondslag, beter kunnen verdwijnen. De achterliggende gedachte is dat godsdienst de bron van veel, zo niet alle kwaad in de wereld is.

Ik waag te veronderstellen dat op veel christelijke scholen, niet minder dan op andere scholen, kinderen wordt meegeven en geleerd met anderen samen te leven, met alle verschillen in achtergrond of overtuiging.