Een dagje naar Antwerpen is altijd goed voor een bijna-buitenland er ervaring. Alles likt op ‘bij ons’ en is toch zo anders. Deze vrijdag is het stil, rustig, uitgestorven, zijn de toeristen nog niet wakker? Bij de kathedraal aangekomen begint de grote klok te luiden. Nieuwsgierig wat er zou kunnen wezen – er lopen mannen met opgerolde vlaggen onder de arm – gaan we maar eens kijken.

We mogen niet door de hoofdingang, die is voor genodigden, maar de zijingang staat ook open. Er wordt een Te Deum aangekondigd en dat is iets voor vorstelijke momenten. Een buurvrouw achter ons, ook een ‘Ollander’, haar dochter studeert in de Schelderstad, weet dat het vandaag Koningsdag is. Vandaar deze viering. De bisschop is de gastheer, de burgemeesters zal er ook zijn. Wie weet ook wel de koning, mijmeren we, maar in plaats daarvan wandelt Bart de Wever de kerk binnen, veinzend ieder te groeten, maar niemand groet er terug. Er roffelt een groep fanfarespelers door het middenpad en als de klokken uitgeluid zijn treedt een indrukwekkend cortège naar binnen:   mannen, een enkel vrouw in toga, met kanten bef, en nog andere hoogwaardigheidsbekleders, een handvol clerus en tenslotte de bisschop met zijn mijter. Hoezo scheiding kerk en staat, bedenken we, alles lijkt hier nog éen, Union fait la force, is dan ook de lijfspreuk van onze buren. Protestanten, humanisten (vrijzinnigen heet dat hier) en moslims, lijken zich moeiteloos aan te passen.

De bisschop opent biddend en vraagt in een korte inleiding waarom we zo’n soort viering zouden willen doen, in een land met zo veel tegenstellingen en taalspanningen, en met de schrik nog in de benen vanwege aanslagen en terreur. Toch maar doen, besluit hij, vanwege de samenhang, en daarmee is zijn gehoor het eens. Dan klinkt het Te Deum, gregoriaans, gezongen in wisselzang van de cantor en het volk waaraan alleen mijn buren links, jonge mannen, allen met boordje om, op antwoorden. Tot slot horen we nog een volkslied, of wat er op lijkt, en dan is het allemaal voorbij. De winkels zijn dicht, maar bij het café kun je wel terecht.

Koningsdag in België, je hoeft je niet door de bric en brac uitgestald op kleedjes op straat te wurmen. Je komt niet thuis met tassen vol nutteloze tweedehands dingen. Een korte viering als in de kathedraal, en verder heel de stad lekker aan de Jupiler of Duvel op dat hele grote terras dat Antwerpen heet.