T.v. programma’s volg ik bij voorkeur via de krant. Woensdag was de eerste uitzending van een nieuwe serie “Icarus,” over hoogvliegers die te dicht bij de zon hebben gevlogen. De eerste “Icarus” was Rita Verdonk, voormalig kamerlid, minister, lijsttrekker van TON (Trots Op Nederland).

In het nieuwe programma komt Rita Verdonk, door een acteur gespeeld, in beeld terwijl ze thee schenkt in een verzorgingshuis. (Als mevrouw Verdonk dat in werkelijkheid ook doet gooi ik een aantal van mijn vooroordelen direct in de prullenmand.) Maar volgens de krant wordt ze in “Icarus” vakkundig bespottelijk gemaakt. Of dat toegestaan is? Ja meent de recensent, want iemand die zo hartstochtelijk om aandacht heeft gesmeekt moet niet zeuren als die aandacht ook eens negatief uitpakt.

Het doet me denken aan de nieuwe orgaandonatie wet. Of iemand dood is of nog leeft, er is altijd wel een legitimatie te vinden om er lekker eens op rond te trappelen of er ongevraagd een nier uit te halen. Met die wet overweeg ik het eens te zijn, met de manier van omgaan met Rita Verdonk niet; het is te goedkoop.