Toen Facebook nog niet bestond en Mark Zuckerberg student was nodigde hij z’n medestudenten uit om allerlei persoonlijke informatie aan hem te sturen die hij ordende en opsloeg. Hij liet het aan een vriend zien die zich afvroeg vroeg waarom mensen al die informatie deelden. Mark Zuckerberg zou geantwoord hebben: “sukkels.”

Ik ben geen facebooker, niet omdat ik minder een sukkel ben dan twee miljard andere mensen, maar omdat ik er geen zin in heb om de hele tijd op iemand te moeten reageren.

Een paar dagen geleden zag ik op de t.v. een documentaire over inwoners van het Syrische Raqqa die na de machtsovername door IS een persdienst ,“Raqqa is being slaughtered silently,” opzetten. Ze stuurden berichten en beelden uit Raqqa zodat de wereld kon zien wat daar aangericht werd. Het was gevaarlijk, ze deden het voor Syrië en voor Allah. Zij of hun familie werden door IS moordenaars opgezocht tot in Turkije en Duitsland.

De berichten gingen via Facebook de wereld in. De jongens van “Raqqa is being slaughtered silently” waren geen sukkels, integendeel en deze functie van het nu alom gewantrouwde Facebook lijkt me het vermelden waard.