‘Kerst is voorbij, niettemin hebben we ons geloof behouden….’ de bekende grap in domineesland. Kersttijd, elk jaar toch wel éen van de meest energievragende, maar ook meest energieopwekkende tijden.

Elk jaar weer vraag ik me of en hoe we het allemaal voor elkaar moeten krijgen. Het kerstspel, bijvoorbeeld. Een spel schrijven met nieuwe liedjes dat is niet zo’n kunst. Maar vind maar eens spelers die de teksten uit hun hoofd kunnen leren. Hebben we er wel genoeg van en zijn ze wel beschikbaar? Op de ochtend voor kerst studeren we, het lijkt nog nergens op, er ontbreekt nog een profeet of een koning, maar ’s avonds spelen de kinderen en volwassenen de sterren van de hemel.

En dan de andere diensten, waar moeten we het nou dít jaar weer eens over hebben! Ja, over het kerstverhaal, maar er moet toch elkaar weer iets nieuws in zitten. En zouden de mensen wel komen. En hebben we genoeg vrijwilligers om gastvrij te kunnen zijn, om mensen hun plek te kunnen wijzen. Dan, als het zo ver is, is iedereen op tijd, en stromen de honderden de kerk in, de koren zingen je toe, het orgel jubelt en bij het handjes geven tot slot klinken veel herkennende opmerkingen en zie ik vriendelijke knikjes.

Tot slot de kerstmarkt op de tweede kerstdag, dat doen we al decennia!  Kerk in de stad, dus openen die deuren! Maar hoe vinden we medewerkers op zo’n middag als iedereen naar het diner bij de schoonfamilie moet. Waarempel, ze zijn er, te voren aan gemeld, of zo maar spontaan opgedaagd, bij de boeken, de frutsels, de hapjes en de drankjes. En we verstouwen weer 1200 bezoekers en die doneren voor ons collectedoel voor kinderen om eens op vakantie te kunnen…

Kerstvieren is een kwestie van geloven dat het ook dit jaar allemaal wel weer zal lukken. Als ik op tweede kerstdag, na de vespers voor Stefanus, thuis kom en we zitten aan een soort van tweede kerstdiner krijg ik een appje van mijn collega in de Essalam Moskee, u weet wel, die jonge man, die laatst bij ons gepreekt heeft. Hij wenst me fijne kerstdagen en vraagt wanneer ik nou een keer bij hem kom preken, want dat hadden we toch afgesproken.  Kerst,  een kwestie van geloven dus.

Bert Kuipers