De Iraakse vlakte van Nineve, grenzend aan Turkije en Iran, is vanouds het gebied waar Christenen leven. Onder Sadam Hoessein waren er anderhalf miljoen Christenen in Irak. Na een oorlog en een paar jaar onder IS heerschappij zijn er nog zo 250.000 over. De anderen zijn naar Jordanië en Libanon, Europa en Amerika gevlucht. Hoeveel er nog terugkomen weet niemand.

De achterblijvers en teruggekeerden zijn bezig hun huizen bewoonbaar te maken, hun kerken weer op te bouwen, hun leven op gang te brengen. De bewoners van Quaraqosh hebben hun stad de naam gegeven die zij vóór de Ottomaanse overheersing had: Baghdeda, een christelijke naam. Want Moslims worden voortaan geweerd.

Het Midden Oosten is meer dan duizend jaar een gebied geweest waar mensen met verschillende religies meestal in vrede met elkaar leefden. De huizen zullen weer worden opgebouwd. Met kerstmis willen ze in Quaraqosh tenminste één kerk zover hebben dat ze er de mis in kunnen vieren. Maar de vrede is kapot, het samenleven moet vanaf de grond worden begonnen.

Het lied van de engelen over vrede op aarde zal ook in Quaraqosh gezongen worden. Ze zullen er tranen bij in hun ogen hebben en zuchten als ze denken aan de taak die op hen wacht.