Op koningsdag verandert het kosmopolitische Nederland in een kneuterig, tijdloos dorp dat z’n jaarmarkt beleeft. De kleedjes op straat met de overbodige spullen maken het onafgebroken jagen naar spullen even erg betrekkelijk. Mijn ouders keken op Koninginnedag naar de t.v. en aten daarbij een oranje tompoes.

Ik ben minder belijdend oranjegezind dan zij, maar de voordelen van een republiek zie ik niet. Een president als staatshoofd zal wel wat goedkoper zijn, zoals de republikeinen ons voorrekenen (een sneu argument), maar de paleizen en de gouden koets moeten toch onderhouden worden. Er zouden nieuwe musea moeten worden ingericht om de geschiedenis van Nederland en Oranje in gedachtenis te houden, een klusje dat nu door de koning geklaard wordt. De koning moet z’n werk doen (en dat doet ie volgens mij goed) en verder hoef ik niet te weten waar hij met vakantie naar toe gaat en wat hij in z’n vrije tijd doet.

Dat je een gezamenlijke geschiedenis hebt, niet de witte Nederlanders die Jansen heten, maar iedereen die hier woont en dat die geschiedenis iets zegt over het land zoals dat nu is en over de mensen die hier wonen, dat is waar een koning voor staat.

Blije koningsdag gewenst en geniet van uw oranje tompoes!