Stichting Platform Islamitisch Overleg Rijnmond (SPIOR) had donderdag voor een Iftar maaltijd uitgenodigd. De rabbijn was er, mensen van de gemeente, van de politie en van allerlei organisaties. Ook collega Bert en ik waren gekomen.

In een restaurant op het Charloisse Hoofd met uitzicht op de Maas werd ons alles aangeboden door de Turkse eigenaar. Er was een klein programma om de tijd voor het begin van de maaltijd te korten en een soera uit de Koran werd gereciteerd.

Om twee voor tien ging de zon onder, volgens Turks gebruik werden daar vijf minuten bij opgeteld, “om zeker te zijn dat je niet te vroeg begint,” en toen wensten we elkaar een goede maaltijd.
Er werden ervaringen over het vasten uitgewisseld: vooral de weekeinden als men bij elkaar gaat eten maken de ramadan gezellig, als je ’s ochtends voor zonsopgang te veel drinkt heb je overdag eerder dorst en de regelmatige gebedstijden geven extra waarde aan de vastentijd.

Hoe het zit met het christelijke vasten, wilde men weten. Ik vertelde dat wij in de weken voor Pasen geen wijn drinken. Mijn tafelgenoten, niet danig onder de indruk, knikten beleefd. Na afloop van de maaltijd hadden we het nog lang over Afghanistan, het land van herkomst van mijn buurman, over de politiek en over het leven als moslim in Nederland. Het was laat toen ik onder de Maas door naar huis fietste.