In deze dagen lees ik een boek van een Duitse egyptoloog, Jan Assmann: “Exodus”.

Assmann schreef eerder over de Egyptische oorsprong van de Joodse godsdienst. Van de Egyptenaren namen de Joden het monotheïsme over.

In “Exodus” schrijft hij over de uittocht van de Joden uit het Egyptische slavenhuis, zoals in het Bijbelboek Exodus wordt verteld. Behalve de bijbel zijn er geen andere bronnen zodat de historiciteit onzeker blijft. Het unieke van de uittocht is dat het “oergeschiedenis” is geworden: inspiratie voor volken, groepen en enkelingen om zich los te maken uit gevangenschap, verslaving of gewoonte.

Volgens Assmann is er nog iets anders unieks aan het verhaal. De Joden, onder leiding van Mozes, leerden een God kennen die er niet in de eerste plaats was om het volk een oorsprong of identiteit te geven, maar om op de toekomst gericht te worden.