Op de radio hoorde ik zeggen dat Audrey Hepburn de mooiste vrouw op aarde was, of was geweest.

Lang geleden woonde ik in Friesland. M’n moeder belde op om te vragen of ik namens haar naar de begrafenis van een oude tante in een naburig Fries dorp wilde gaan. Op een koude, grauwe najaars- of wintermiddag fietste ik erheen. Sommige oude Friese dorpskerken doen denken aan het roefje in de ark van Noach: het tocht en het kraakt vanwege de over de vlakten jagende wind, maar binnen ben je met elkaar geborgen.

In de kerk van Giekerk trof ik een man of tien, geschaard om de kist onder de hoge preekstoel. Een van hen was Audrey Hepburn, ook een ‘tantezegster’. Na de dienst stonden we rond het graf. Audrey Hepburn boog zich voorover en wierp een roos in de groeve met een bevalligheid zoals ze die in Friesland nog nooit gezien hadden.

Afgelopen dinsdag is mijn moeder plotseling gestorven, ze was bijna 90. Niet de mooiste vrouw op aarde, wel de allerbeste moeder.