Om erachter te komen wat “OK Boomer” betekent moest ik op het internet zoeken. Dat ik uit de generatie van na de oorlog, een baby-boomer ben, wist ik. “OK Boomer” is onze nieuwe aanspreektitel en het wil zeggen: het is tijd dat jij en de rest van je generatie een toontje lager zingen. Jullie hebben alle kansen gehad. Mee gedreven op de welvaartsgroei waarvoor je ouders zich in het zweet hebben gewerkt. De monden vol van een betere wereld (1968) maar ondertussen vooral zelf links en rechts de vruchten geplukt. Huizen gekocht, toen voor een prikje, waar onze kinderen nu alleen van kunnen dromen omdat ze onbetaalbaar geworden zijn.
Ik heb gehoord van gepensioneerde generatiegenoten die met de van de overwaarde van hun huis gekochte kampeerauto’s rondtoeren en op campings in Kroatië het leven vieren. Nee, wij hebben alleen het staartje van de koude oorlog meegemaakt, nooit een echte. Ja, wij brachten het grootste deel van ons leven door zonder de dreiging van een klimaatcatastrofe. Maar om me nu met “OK Boomer” als uitvreter aan de kant te laten zetten is ook weer zo wat.
Onze ouders vertelden ons over de oorlog die ze hadden meegemaakt. ”Wij” hebben hun wel eens gevraagd of ze er zelf zo onder geleden hadden als ze ons wilden laten weten. In “Ok Boomer” schuilt het verzoek om plaats te maken. En misschien ook de notie dat zij die na ons komen nu aan de beurt zijn om het anders, wie weet om het beter te doen. Ik zou zeggen: aan de slag dan maar.