U gebruikt een verouderde browser. Om die reden werkt deze site wellicht niet naar behoren.Direct naar hoofdinhoud

Artikelen van Pepijn Bakker

Afgelopen zondag herdachten wij de mensen die ons zijn ontvallen, tijdens de jaarlijkse allerheiligenviering. Peter van Wijk maakte mooie foto’s, die we graag delen.

 

Helaas hebben we met ingang van donderdag 5 november DE KAPEL voor twee weken moeten stil leggen.

Door de Corona-voorschriften sluit de Laurenskerk haar deuren doordeweeks geheel. In eerste instantie voor twee weken… we hopen dat er dan weer betere berichten zijn met betrekking tot het terugdringen van het virus.

Het is jammer, maar onvermijdelijk. Juist in deze dagen is er behoefte aan een plek van stilte, een kaarsje, een gesprek. Ook vandaag, woensdag 3 november, werd er dankbaar gebruikt gemaakt van de openstelling en hebben we goede gesprekken gehad, en ook verdriet gezien.

Het zijn moeilijke tijden. Voor een gesprek kunt u mij natuurlijk bellen.

ds Harold Schorren

06 15 195 149

Op zondag 8 september hoopt ds. Frits Renes voor het eerst voor te gaan in de vroegdienst. Renes studeerde Nederlandse taal- en letterkunde in Leiden. In Utrecht studeerde hij Theologie en daarop volgde een studie die deze twee studies verbindt: Theologie en Neerlandistiek. Op het Erasmiaans Gymnasium te Rotterdam doceerde hij van 1993 tot 2019 Nederlandse taal- en letterkunde en Kunstgeschiedenis en incidenteel (klassiek) Grieks.  Van 2011 tot zijn emeritaat was hij predikant in Puttershoek. Graag verwelkomen we hem als hij voorgaat in de vroegdienst van 8 november 2020.

‘Of het zal zijn als…’ Zo begint de evangelielezing van vandaag (Matteüs 25:14-30). Opnieuw vertelt Jezus een gelijkenis om aan te geven hoe het met het koninkrijk van de hemel zal zijn. De vraag is: doen we iets met wat ons gegeven is? In de lezing uit Jesaja (Jes 48:17-21) klinkt een verzuchting: ‘Luisterde je maar naar mijn geboden, dan zou jouw vrede zijn als een rivier…’ In een tijd waarin we ons afvragen of niet alles onder onze handen afbreekt, wordt ons verteld dat we ook veel in eigen hand hebben. ‘Trek weg uit Babel’, schrijft Jesaja. Welke toekomst kiezen onze voeten?

10:30 uur Dienst van Schift en Tafel, Laurenspastoraat

Voorganger: ds. Harold Schorren

Met medewerking van de Laurenscantorij onder leiding van Wiecher Mandemaker

Orgel: Geerten Liefting

 

Vanwege de maatregelen ter indamming van het Corona virus kan deze dienst worden bijgewoond door maximaal 30 mensen. Wilt u aanwezig zijn? Meld u dan uiterlijk vrijdag aan door een mail te sturen naar info@laurenspastoraat.nl. U krijgt uiterlijk zaterdag 16:00 uur per email bericht of er plaats is.

Zodra beschikbaar wordt de orde van deze dienst gepubliceerd op deze pagina

De dienst is ook vanaf thuis te volgen via ons youtube kanaal.

Let u even op de berichtgeving op onze website i.v.m. eventuele aanscherping voor kerkdiensten.

Matteüs 25:1-13

In deze tijd van het kerkelijk jaar gaat het voornamelijk om de vraag hoe je je lamp brandende houdt en hoe de verwachting levend? Is er nog wat anders in de wereld mogelijk dan je om je heen ziet gebeuren aan problemen, aan coronacrisis, gedoe, elkaar dwarszitten en onbarmhartigheid? Hoe ga je aan de gang met datgene dat je gegeven is? Kijk je niet naar de onmogelijkheden, maar naar de mogelijkheden, ondanks je korte lontje? En ook: durf je uit te kijken naar de bruidegom, vraag je je af of het nog wel wat wordt met dat Koninkrijk? En hoe blijf je dat in je eigen leven gestalte geven?

Deze vragen worden indringend gesteld in de laatste hoofdstukken van Matteüs. En om maar gelijk met de deur in huis te vallen, het gaat van dik hout zaagt men planken in die hoofdstukken, niet alleen hier met die 5 verstandige en 5 dwaze meisjes, maar ook verderop met de gelijkenissen over de talenten, het geween en het tandengeknars en het oordeel van de Zoon des mensen. Belangrijk is om te bedenken dat Matteüs geen toekomstvoorspelling geeft. Hij beschrijft de situatie waarin de wereld verkeert, de zijne en de onze. Hij wil laten zien hoe te midden van alle rampen en kruisen, toch het Koninkrijk is begonnen. Voor Matteüs is dat Koninkrijk geen hemel, geen hiernamaals, maar een toestand op aarde,  waar gerechtigheid en liefde heersen. Met Jezus leven is dat op aarde zichtbaar geworden. Hij spoort zijn discipelen aan om dit voort te zetten. Maar zij worstelen met dezelfde vragen als wij doen. Hoe kan je leven uit de verwachting van het Koninkrijk. Want is er wel wat anders mogelijk?

Ik denk wel eens, wat zou het gemakkelijk zijn als de bijbelverhalen duidelijke regels hadden. Geen vage gelijkenissen, waarbij je maar wat moet raden. Gewoon heel simpel, dit mag wel en dat mag niet, en verder geen gezeur. Bovendien zou je je later ook weer lekker tegen die regels af kunnen zetten als het niet goed ging in het leven, of niet zoals je gedacht of gedroomd had. Dan zou je lekker de kerk of God of het geloof de schuld kunnen geven – wie heeft daar niet af en toe behoefte aan?

Dit is natuurlijk een beetje badinerend, maar is het niet zo dat we soms heel hard tegen ons geloof aanlopen? Hoezo leven uit verwachting als de twijfel toeslaat en je geen idee hebt hoe het verder moet?

We lopen soms hard tegen ons geloof aan. En we zijn bang. Maar kunnen wij onze heer de schuld geven? Toch, uit de verhalen komt denk ik toch naar voren dat de verhouding tussen God, de levende God en ons mensen, levende mensen, niet zomaar in zo’n strak schema te passen is. Alsof God een soort eeuwig werkende onbewogen beweger zou zijn, waarvan je alleen maar de bevelen moet uitvoeren. Wij horen dat wij als mensen tegenover God geen robots, of soldaten hoeven zijn, maar dat het gaat om een levende verhouding tussen levende partners – maar je kunt denk ik ook ‘levenspartners’ zeggen.

Bij Matteüs lezen we heel duidelijk hoe de verhouding tussen God en zijn partner verandert als de partner niet meedoet, als zij – wij – God in de kerk laten staan en ons niet geven. Lijkt hij soms vaak niet zo vreselijk ver weg? Toch doen we God onrecht met zoveel angst.

Er wordt namelijk niet meer van je gevraagd dan je kan. Ook niet minder trouwens. Dat is de uitdaging voor ons allemaal, als levende partners van God hier op aarde. Hier leven en er hier wat van maken met alles wat ons gegeven is.

Dan zijn we ook partners met elkaar. Want naast die ellende is wat anders.

Laten we dan niet bang zijn om die lamp brandende te houden.

—-

Overdenking uitgesproken door ds Helene Perfors in de Alledagkerk van dinsdag 27 oktober 2020.

De volgende Alledagkerk is op dinsdag 3 november, om 12:15 in de Laurenskerk. Let op: gebruik de zij-ingang van de kerk (Grotekerkplein 25).

Omdat de dienst van het laurenspastoraat maar door 30 mensen kan worden bijgewoond, stelden we weer een livestream in.

Het was even spannend. Want doet alle techniek het wel? En weten de gemeenteleden die niet aanwezig kunnen zijn ons kanaal wel te vinden?

Maar het is gelukt! Met veel dank aan Peter Groeneweg.

Klik hier om de dienst terug te kijken: https://youtu.be/ORRahmFyY4Y