Op de Boompjes sta ik met de fiets voor een stoplicht te wachten. Een toeterende karavaan auto’s komt tot stilstand: een Turkse bruiloft. De volgorde wordt bepaald door de waarde van de auto’s. Voorop rijdt de grootste en meest opzichtige BMW, de achterste auto’s in de optocht zijn vaal van ouderdom, van het type waar voor weinig geld een grote familie in past.

Ik vraag me af of deze rangorde in de karavaan ook voor de volgorde van de familie van het bruidspaar komt. Of, als een van mijn dochters met een Turkse man zou trouwen, wij als ouders van de bruid met mijn afgeragde Volvo achterin de rij zouden moeten aansluiten.

Het licht springt op groen, de karavaan trekt vrolijk toeterend verder.