Gisteren op de fiets uit Capelle aan den IJssel stuitte ik in de buurt van de Brienenoordbrug op een neergelaten roodwitte slagboom, zoals je die vroeger aan de grens had en tegenwoordig bij de ingang van een bedrijventerrein. Over de weg die het fietspad kruiste kwam van rechts een kleine Arriva bus om verderop linksaf de bocht om te gaan. Zonder passagiers maar ook zonder chauffeur!

Het was de eerste keer dat ik zo’n bestuurderloze bus zag en het viel me niet helemaal mee. De weg van de robotbus is strikt gescheiden van die van de andere weggebruikers en waar ze elkaar kruisen zijn slagbomen; een overstekende fietser wordt door zo’n bus blijkbaar niet ‘gezien’.

Maar de robots zijn onder ons, rijden in bussen, nemen ons werk over en zullen meer en meer deel uitmaken van de mensenwereld. Er wordt geëxperimenteerd met robots in verzorgingshuizen die aan ouderen vragen of ze goed geslapen hebben en een kopje thee serveren.

Gaan in de toekomst robots op zondag naar de kerk, geprogrammeerd of omdat ze er behoefte aan hebben, voor hun ziel? Een ziel heeft een robot niet noch een vrije wil. Veel mensen denken dat ze er ook geen hebben, ziel noch vrije wil.

Om zulke vragen die mensen net als andere lastige dingen graag uitbesteden zouden robots in de toekomst wel eens naar de kerk kunnen gaan om moeiteloos meerstemmig een psalm te zingen.