Vorige week begon, alsof een ander seizoen is ingevallen, opeens van alles te veranderen. We komen elkaar weer tegen, we spreken dingen af, we zitten rond een tafel te vergaderen (altijd met een lege stoel ertussen). Mensen die ik al een jaar alleen op het computerscherm had gezien zie ik weer in het echt, in een enkel geval voor het eerst. Ik kwam iemand tegen bij het Stadsklooster. De ander zei: we hebben elkaar bijna een jaar niet gezien. Ik keek verbaasd, want we hadden elke twee weken via een scherm gesproken en elkaar gezien, maar hij had gelijk: echt zien is anders zien.

De Laurenskerk gaat weer open, de kapel blijft bestaan. Gisteravond brak dan ook het voorjaar aan op het Pijnackerplein. We sleepten stoelen naar buiten op het trottoir, namen een fles mee en zaten met de buren het gewone leven te vieren. Vanmorgen belde het buurmeisje op om te zeggen dat haar vriend zich later op de avond niet zo lekker voelde. Een zelftest had een positieve uitslag gegeven. We waren gewaarschuwd.