U gebruikt een verouderde browser. Om die reden werkt deze site wellicht niet naar behoren.Direct naar hoofdinhoud

Fietsles

Of het op elke donderdag ochtend om 10.30 uur is weet ik niet (ik sta niet elke week om het zelfde uur uit het raam naar buiten te staren) maar vaak wel en gisterochtend ook: fietsles voor vrouwen in het Oude Noorden. Tegen half elf komen ze, meer en minder zwabberend uit de straten rondom het Pijnackerplein op gefietst. Sommigen op een oud barrel, een op een veel te kleine meisjes kinderfiets, roze met witte handvatten, het frame beplakt met gekleurde glimmertjes. Het merendeel draagt een broek, een enkeling een lang wijd gewaad waarbij ik me afvraag hoe je daarmee kan fietsen. Ze dragen allemaal een oranje hesje.

Midden op het plein maken ze een kring rond de vrouw die de les geeft, gezeten op de zadels van hun fietsen. Soms heeft de fietsdocent een parcours uitgezet met oranje pilonnen waar ze om de beurt omheen moeten slalommen. Er wordt altijd een groepsfoto gemaakt, de meeste tijd gaat elke keer op aan praten in een kring. Dat kan het theorie gedeelte van de les zijn of evaluatie van de zojuist voltooide fietsopdracht. Heel veel progressie is niet waar te nemen, maar als volwassen mens leren fietsen is ook geen sinecure. Laatst was de wijkagent te gast, ook vrouw. Ze stond in het midden en vertelde (raad ik vanachter het raam) over de voorrangsregels. In ieder geval gingen ze ook weer op de foto met de wijkagent in het midden.

Ik dacht dat leren fietsen op het plein rond een pilonnenparcours mooi is, maar dat het toch heel anders is dan met de fiets door de stad gaan. Door de Zaagmolenstraat of de Jonker Frans straat met aan de ene kant de tramrails waar je de hele tijd je voorwiel vandaan moet houden. Aan de andere kant de rij geparkeerde auto’s waar je, vanwege de tramrails, dicht langs moet fietsen. Waarbij ieder ogenblik een autoportier kan openzwaaien van iemand die gaat uitstappen zonder op te letten op wie er net voorbijfietst. En de zwermen Uber Eat koeriers die op hun elektrische fietsen de stad doorkruisen, meedogenloos en achteloos hun gang gaan en net doen alsof andere fietsers niet bestaan, die je dwingen om even meedogenloos jouw recht op gebruik van het fietspad op te eisen.

Hoe onvolkomen en hoe ver ook van het echte leven, die fietslessen op het Pijnackerplein. Maar als ik op donderdagochtend voor het raam sta en die vrouwen zie met hun oranje
hesjes op hun fietsen dan weet ik: het koninkrijk der hemelen is niet ver weg.