Je kunt je voorstellen dat de Noord Koreaanse leider Kim Jong Un elke ochtend vroeg via de staatsomroep zijn onderdanen een ‘goedemorgen’ meedeelt en proclameert dat de Noord Koreanen het gelukkigste volk op aarde zijn. Iedere niet-Noord Koreaan weet dat dit niet zo is (en alle Noord Koreanen weten het nog beter), maar in een land dat zich staande houdt met leugens heeft het een functie.

Volgens onderzoekers horen Nederlanders tot de gelukkigste mensen op aarde. Dat is een wetenschappelijke conclusie, maar even nietszeggend als de uitspraak van Kim. Misschien werkt het hier ook.

“Gelukkig zijn” als voortdurende toestand waarin een leven zich bevindt is een onmogelijkheid, het gaat, lijkt me, uit van een onjuiste definitie van het begrip geluk.

Een oude tante, die allang niet meer leeft, had toen ze al oud was een regel om het leven zin te geven. Ze zei dat ze het volhield omdat ze elke dag iets deed waar ze geen zin in had, waar ze niet per se gelukkig van werd.

Geluk kan niet worden georganiseerd. Het overkomt een mens. Je kunt er een talent voor hebben, om het te zien of om het je te laten overkomen, en ik vraag me af of er een mens is die, hoe diep verborgen ook, niet over tenminste een beetje van dat talent beschikt. Hoe toevallig het is, je bent dwaas als je er niet iets voor doet.

Daarom: een gelukkig nieuw jaar!