Een van de leuke dingen van de menselijke soort is dat die een ingebakken behoefte heeft de wereld om zich heen te ordenen. “Leuk”, omdat daarbij creativiteit en verstand aan de dag komen. Lange tijd heeft de mens daarbij gebruik gemaakt van het begrip “God” die van de voorgestelde orde het sluitstuk was.

Zoals je er op een dag achter komt dat je niet meer, zoals je gewend was, op het station een kaartje kunt kopen om met de trein te reizen maar daarvoor een ov kaart nodig hebt, zo heeft het begrip “God” afgedaan. Nu is er de wetenschap die een betrouwbaarder hulp is om de wereld te begrijpen. God heeft voor een deel dezelfde functie gehad als de wetenschap nu, maar God en wetenschap met elkaar vergelijken doet aan God geen recht.

In de krant ( in een column van Bert Keizer in Trouw) stond het volgende citaat van de Engelsman Terry Eagleton: “Godsdienst beschouwen als een soort wetenschappelijke poging om de wereld te begrijpen is als het kijken naar ballet als een mislukte poging om de bus te halen.”

Niet dat ik koste wat het kost God wil redden, maar ik denk dat de wereld wijder en ruimer is, en God ook, dan dat zij zou passen in de ordening die de mens zich voorstelt.