Afgelopen week waren we met zo’n honderd vrouwen en mannen uitgenodigd in het Maasgebouw op de Kop van Zuid. Op de 44ste verdieping, bijna op het dak, luisterden we naar een spreker die hardop nadacht over de vraag wat God voor plan heeft met Rotterdam.

In zo’n gezelschap realiseer ik me dat de meeste anderen beter weten dan ik wat Gods plan met de stad is. Ondanks dat is het interessant om te horen over wat er allemaal gebeurt: projecten met kinderen in Bospolder, migrantenkerken over de hele stad verspreid. Veel jonge mannen en vrouwen die de traditionele kerken allang voorbij zijn, in de vaste overtuiging dat God een plan met hen heeft.

Zij zijn beslist niet de laatste stuiptrekking van een Christelijk tijdperk, het maakt een vitale en zelfbewuste indruk. De bijeenkomst werd vervolgd door een maaltijd in de Koningskerk. Door mijn tafelgenoot werd ik gevraagd naar Gods plan met de Laurenskerk. Ik zei: opkomen voor wie hulp nodig heeft en hoop geven aan wie daar naar verlangt.

Niet zo vitaal misschien maar als er een plan van God is dan moet dat er iets mee te maken hebben.