Grenzen

We waren het bijna vergeten, dat Europa grenzen had. Met douane en een restaurant voor een plaspauze. Vroeger waren er zelfs slagbomen, maar dat is al weer even geleden. Ze lijken weer terug te komen, of tenminste grenzen aan de randen van Europa. In de verwachting dat we daar mee in de instroom van duizenden van buiten Europakunnen weren.

In Midden-Europa zijn die grenzen nog maar kort geleden verdwenen. Een sensatie om zonder enige controle van Rotterdam naar Budapest, Poznan of Kosice te rijden. Als je die sensatie wilt proberen moet je je haasten want alles wordt anders in die vrije, optimistische, democratische en vrijgevende wereld waarin we geboren werden na de oorlog of die na die oorlog zagen ontstaan.

In Tjechie bijvoorbeeld is wat dat aangaat alles nog als vijf of tien jaar geleden. Geen douane te bekennen. Europa bestaat daar vooral op de presentatieborden van door de Europese gemeenschap gesponsorde infrastructurele werken, restauratie of vernieuwbouw. Verder is Europa ver weg. En dus wat buiten Europa ligt is nog veel verder weg .

In Midden-Europa willen ze dat graag zo houden. Misschien wel een beetje voorstelbaar, in deze landen hebben ze in de vorige eeuw wel vijf of zes keer ingrijpende veranderingen in regiem meegemaakt. De verworven zelfstandigheid en eigenheid denkt men nu te kunnen behouden door de grenzen te sluiten, mentaal, politiek, cultureel en nog veel meer.

 

Wat politiek niet meer lukt kan misschien tussen kerken. Die banden tussen kerken in de tijd van voor de Wende, die moeten nu hun dienst bewijzen. Er zijn veel die contacten opgeheven, verdampt…wat voegt het toe, vroegen veel gemeenten zich af. … Ook wij keken zo wel eens naar onze band met onze partner in Dresden. Maar stel je toch voor dat we elkaar uit het oog hadden verloren, nu kunnen we profiteren van de korte lijnen. Delen in elkaars zorg voor de toekomst, van een grenzeloze wereld.

Dat Rijk waar Jezus het steeds over had, je hoort hem daarbij nooit over grenzen spreken. En over wie er geen toegang zou krijgen en wie wel. Een mooi gesprek tussen christenen in al die kerken onderweg op onze reizen over grenzen heen. En grenzen zijn meer dan lijnen op de kaart bepaald door douaneambtenaren. Grenzen zijn manieren waarop mensen denken zich van anderen te onderscheiden. Misschien moeten we ook maar eens een partnergemeente in Polen opduikelen…

 

Bert Kuipers