“Het gesprek op de drempel” is een bekend begrip onder dominees. Iemand wordt thuis opgezocht. Er wordt een gesprek gevoerd, over het weer en over het wel en wee van de bezochte persoon. Bij het afscheid nemen, bij de voordeur, wordt tussen neus en lippen benoemd waar het gesprek over had moeten gaan, wat de persoon die bezocht werd werkelijk bezig houdt. Dan is er het gesprek op de drempel.

Januari is “de maand van de spiritualiteit.” In boekwinkel Donner is voor de gelegenheid een tafel ingericht met boeken die over dat onderwerp gaan. De grootste stapel is het ‘essay van de maand van de spiritualiteit,’ met de titel “De eerste liefde.” Daaromheen bundels met spreuken van Franciscus van Assisi en schrijvers die bij het thema passend geacht worden.

Spiritualiteit maakt me verlegen. Ik denk dat ik daar vanwege mijn vak iets mee zou moeten hebben, maar ik weet steeds minder wat het is. Het is dat wat het innerlijk leven betreft, maar waar is dat innerlijk te lokaliseren? Dat waarmee je lief hebt, dat waardoor je ontroerd wordt, wat een mens zijn diepste drijfveer is?

Spiritualiteit is misschien te lokaliseren op de drempel, wat verborgen was en uit iemand naar boven komt, dat waar het eigenlijk om gaat. Maar zelfs op de drempel is, lijkt het, geen tijd meer. Niet om te spreken noch om te luisteren.