We hebben het kleinkind te logeren. Vanmorgen na vijf uur was hij aan zijn ontbijt toe, het kon nog even uitgesteld. Tijdens dit ongewone begin van de dag kwam een flard van het radionieuws over de aanslag in Nieuw Zeeland.

Tien gedachten flitsen tegelijk door m’n hoofd. Dat dit minder erg is dan wanneer het een moslim met een geweer in een kerk zou zijn. Dat die gedachte nergens op slaat. Dat er een spoor van verklaring zou zijn als het in Parijs was gebeurd of in Rome, op een plaats waar mensen botsen, waar een link te leggen is met het Midden Oosten of migratie of achterstand. Maar niet in Nieuw Zeeland, twee eilanden ver van al het gedoe in de wereld.

Als je bedenkt dat zoiets, door wie dan ook tegen wie dan ook gericht, overal, ook dus in Nieuw Zeeland, kan gebeuren, dan zegt dat misschien iets over alle geweld dat waar dan ook de kop op steekt. Dat het niet uitmaakt waar het is of door wie of waarom: dat iedere duiding zinloos is.

Het is het kwaad dat iemand aanzet om erop los te moorden.

Er valt hier niets te duiden. Het kwade moet worden bestreden en in die plicht zijn alle culturen en religies een.