Angst is, volgens de krant die probeerde het voorbije jaar samen te vatten, het woord van 2015. Aanslagen, chaos aan Europa’s grenzen, het onberekenbare Rusland.

Ik denk aan een man die ik lang geleden kende. Hij had als kind in een Jappenkamp gezeten. Hij was getrouwd, had kinderen gekregen, succesvol carrière gemaakt, en het kamp en de oorlog achter zich gelaten. Totdat hij, ouder geworden, ziek werd en een been verloor. ’s Nachts verschenen de herinneringen aan de kamptijd als vreselijke spoken rond zijn bed. Herinneringen die hij al lang vergeten dacht te zijn.

Angst, heb ik toen bedacht, steekt de kop op nadat je weerstand is aangetast.

Angst is een overheersend gevoel geworden omdat de weerstand van mensen is verzwakt. Er zijn bovendien groepen die garen denken te spinnen uit de angst van mensen. Dat allemaal lijkt me reden tot ongerustheid, om niet te zeggen: daar zou je bang van kunnen worden.