U gebruikt een verouderde browser. Om die reden werkt deze site wellicht niet naar behoren.Direct naar hoofdinhoud

Hoera?

Binnen in mij gaan twee mannetjes elkaar met vuisten te lijf. Er komt versoepeling van de coronaregels: terrassen, restaurants, concertzalen, bioscopen gaan open en ook mogen vanaf 1 juli op zondag ten hoogste honderd mensen naar de kerk. Dat laatste met een lijst restricties: er mag niet worden gezongen, er is een logistiek protocol bij het naar binnengaan en verlaten van de kerk zodat mensen niet te dicht bij elkaar in de buurt komen, er wordt geen koffie gedronken na de dienst, er wordt niet gecollecteerd, mensen zitten minstens anderhalve meter uit elkaar, er worden geen handen gegeven, niemand raakt iemand aan.

Wat is een kerkdienst als de gemeente niet zingt? Wat is een kerkdienst als er geen ontmoeting is, geen toenadering, geen hand die een andere hand vasthoudt? We zijn teruggeworpen op de vraag waar het om gaat in een kerkdienst, wat onmisbaar is en hoe we dat in de gemankeerde omstandigheden kunnen doen. Het gaat in de kerk om een mens die God zoekt te ontmoeten. Maar hoe doe je dat als je daar alleen voor staat?

Een van de twee mannetjes binnen in mij juicht bij het nieuws dat op 1 juli de kerk weer opengaat. Het andere mannetje realiseert zich dat nu het leven weer een beetje normaal lijkt te worden duidelijk wordt hoe abnormaal dat zal zijn en hoe moeilijk het is om daaraan te wennen. Ze verdragen elkaar niet, daarom gaan ze elkaar met vuisten te lijf.