In de krant ging het over de toespraak van de Zweedse klimaatactiviste Greta Thunberg voor de Verenigde Naties in New York. Ik bekeek het op Youtube, wat een verwarrende ervaring opleverde. Sommigen reageerden enthousiast, anderen schamperden over de klimaatactivisten die een kind voor hun ideologische kar gespannen hadden.

Ik dacht dat er revoluties uitgebroken zijn na minder heftige toespraken, dus de opschudding is niet verwonderlijk.

De veranderingen die nodig zijn om de planeet leefbaar te houden gaan, vermoed ik, niet zonder dat we daartoe gedwongen worden. Een te groot deel van de mensen zal anders niet geneigd zijn om hun manier van leven te veranderen: omdat ze dat eenvoudig niet kunnen of omdat ze te veel gehecht zijn aan wat ze hebben.

Dan is de schok van de toespraak van Greta misschien nog een kleintje, in verhouding tot wat ons te wachten kan staan.