Na het opruimen van m’n werkkamer verhuisde ik een paar spullen en wat boeken naar de bovenste verdieping. Als ik, aan tafel gezeten, me een beetje uitrek dan zie ik een stukje van de skyline van Rotterdam, het torentje van het raadhuis. Niet de toren van de Laurenskerk. Je kunt niet alles hebben. Een aardewerken beker met potloden nam ik ook mee naar boven. Op de zijkant van de beker zit met plakband een stukje papier. Ik heb het tientallen jaren geleden uit een krant geknipt en op de beker geplakt en was het allang vergeten. Tot gisteren.

Op het vergeelde krantenknipsel staat: “Het geloof is als de vogel die zingt als de nacht nog donker is.” Uit de rede van Prof. W.J. Berger bij gelegenheid van de officiële opening van Verpleeghuis Antonius Binnenweg.

W.J. Berger was priester en hoogleraar in Nijmegen, heb ik opgezocht. Verpleeghuis Antonius Binnenweg is nu van Laurens Zorggroep, heeft geen katholieke identiteit meer en is ‘specialist in revalidatie.’ Toen ik het in de jaren ’80 uit de krant knipte zei ‘Antonius Binnenweg’ me niets. Nu ken ik alle afdelingen.

Soms ben ik wakker als het nog nacht is. Voordat het licht is hoor ik in de stille stad merels zingen in de tuinen achter de huizen aan het Pijnackerplein. Het zijn er meer, lijkt het, dan in voorgaande jaren. Wat later komt de eerste tram licht knarsend door de Zaagmolenstraat. Het een met het ander verbinden: de vogel, de vroege ochtend van de opstanding en het geloof gaat eigenlijk vanzelf. Dankzij de zingende merels.