Onder de grond
Door Londen ben ik met de Underground gereisd, in New York met de Subway, in Parijs heb ik in de Métro gezeten, de ondergrondse van St. Petersburg ken ik en de U-Bahn van Berlijn staat nog op m’n bucket list. Maar sinds ik in Rotterdam woon was ik nooit in de Rotterdamse metro geweest (evenmin als in de tram).
Afgelopen woensdag was de dag. Ik zou met iemand die op Rotterdam Centraal aankwam naar het Zuidplein en de metro leek de meest praktische manier. Van Centraal via Stadhuis, Beurs en Leuvehaven. Bij Wilhelminaplein kwamen we boven de grond, een paar minuten later waren we op het Zuidplein.
Veel scholieren en studenten reizen met de metro. Kunst is schaars in de Rotterdamse metro, het straalt Rotterdamse zakelijkheid uit. Maar boven de roltrap op het Zuidplein hangt een metersgrote foto van André Rieu, met de viool aan de kin en zijn walsende orkest achter zich. Merkwaardige keuze op die plaats: het Zuidplein is ongeveer de meest exotische plek van Rotterdam waar alle volken van de aarde verzameld zijn en de witte Europeaan een minderheid. Die zich daar toch thuis mag voelen want André Rieu hangt daar en die kent hij.