In de afgelopen week was ik twee dagen in Rotterdam. Op de Binnenrotte liepen een paar wandelaars, twee jongetjes sleepten met dode takken onder toezicht van een moeder, alsof ze een paasvuur aan het voorbereiden waren. Het meest viel het geluid op, of het ontbreken daarvan. Alsof ik vlak bij een explosie had gestaan en mijn oren nog dicht zaten door de klap, zo klonk het geluid van de stad: een zacht ruisen of zoemen op de achtergrond.

Op het land staan de perenbomen uitbundig in bloei. In de stal arriveerden maandag de eerste zwaluwen, vanmorgen zag ik er een tiental. Strak op tijd zijn ze. De bomen bloeien, de zwaluwen vliegen zonder op grenzen en reisverboden acht te slaan, het is van een onverstoorbaarheid die in de onzekerheid waarin wij leven troostend is.

Zo onverstoorbaar zal ook de Paasmorgen aanbreken. In welke omstandigheden wij ook zijn, hoeveel zorgen zich ook ophopen.

Een gezegend Pasen gewenst.