Bij ons op het platteland is het druk. Boeren zijn in de weer om de eerste snee gras te maaien, de zwaluwen in de stal vliegen af en aan voor een laatste aanpassing aan het nest voor of al tijdens het broeden. En op de wegen en de dijken is het boordevol met mensen. Het lijkt alsof iedereen van boven de zestig die zich noch voortbewegen kan erop uit getrokken is, met loopstokken, met de fiets en zelfs ook zonder enig hulpmiddel, om de bloeiende bomen in de Betuwe te zien.

Je met de auto verplaatsen is geen pretje. Met zichtbare weerzin gaan fietsers en wandelaars aan de kant, vanwaar ze je nogal eens met minachting aankijken. De weg is nu van hen en je verstoort hun rust.

Het voorjaar, de zingende vogels, het bloeiende landschap, dit hele fantastische decor: het helpt allemaal niet om mensen mild te stemmen. Ze hebben het mee van huis genomen, hun onverdraagzaamheid. Ik ga ervan uit dat ze het ook weer mee terug nemen.