U gebruikt een verouderde browser. Om die reden werkt deze site wellicht niet naar behoren.Direct naar hoofdinhoud

Opdracht

Een week geleden was Marian jarig. Ook om de terugkeer naar het ‘gewone leven’ te vieren had ze familie en vrienden uitgenodigd. Een van onze kinderen vertelde na afloop over een conversatie tussen twee gasten, beide arts. Een van hen was net terug uit Suriname waar hij in een ziekenhuis gewerkt had. Ze kwamen te spreken over Peerke Donders, een pater uit Tilburg die in de 19e eeuw in Suriname in een melaatsenkolonie werkte en bekend werd als apostel van de melaatsen. In 1982 verklaarde Paus Johannes Paulus II hem zalig.

Het gesprek tussen de verjaardagsgasten mondde uit in een meningsverschil over de verdiensten van Peerke Donders. De een vond hem een heilige, de ander niet. In de Volkskrant stond vandaag een necrologie van een andere pater, Wim Boksebeld, die 5 augustus op Haïti gestorven is. Hij kwam uit Raalte en was meer dan 50 jaar missionaris op Haïti.

We kennen geen heiligen meer. Aan iedereen, zoals aan Peerke Donders en ongetwijfeld ook aan Wim Boksebeld is wel een vlek, klein of groot.

Het debacle in Afghanistan in gedachten vind ik de gedachtenis aan een man als Wim Boksebeld een troost. Hij heeft zijn hele leven gewijd aan een opdracht. Daartoe zijn mensen dus ook in staat.