Nederland heeft deze week besloten om mee te doen met het bombarderen van IS in Syrië. Of het helpt om IS te verslaan wordt betwijfeld. “We” doen er aan mee omdat het goed is om met alle middelen het monster uit Syrië weg te jagen. We doen dus ook een beetje voor ons eigen gevoel aan iets goeds mee, door ‘voor de goede zaak te strijden.’

Onlangs schreef iemand in een krant dat we sinds de oorlog, toen helder was wat goed is en wat fout, geen nieuwe maatstaf meer hebben die helpt om tussen goed en kwaad te onderscheiden. Het kan zijn dat we geen deugdelijk kompas meer hebben. Als Angela Merkel zegt: “Wir schaffen das,” dan wordt daar juichend op gereageerd. Eindelijk iemand die voor de Europese waarden opkomt. Als iemand anders zegt dat we dat helemaal niet kunnen “schaffen”, dan is mevrouw Merkel iemand die het Duitse trauma op kosten van onze gastvrijheid aan het verwerken is.

Jezus heeft gewezen op de onmogelijkheid om ‘aan de goede kant te staan’. Dat betekent niet dat je er maar op los kunt rommelen. Dat betekent wel dat je je inspant om de goede keuze te maken, waarbij je probeert er geen rekening mee te houden of je daarbij aan de kant van de goeden of van de niet-goeden komt te staan.

Dat te weten is niet genoeg om onderscheid tussen goed en kwaad te maken, maar het helpt wel.