In de winkel stond ik achter een man in een RET-uniform die twee oranje pompoenen afrekende. Ik vermoed niet om er soep van te koken, maar voor Halloween. Op de pompoenen waren ogen en een mond geplakt. Halloween is afgeleid van “Hallows,” “Allerheiligen.”

De dag erna, op 2 november, is “Allerzielen,” een dag in de Rooms Katholieke traditie waarop men de overledenen gedenkt. Tradities hebben een eigen dynamiek, sommige raken op de achtergrond en verdwijnen, andere tradities, die verdwenen leken, komen weer opzetten zonder dat daar een verklaring voor is. En weer andere lijken te muteren zoals Allerheiligen in Halloween.

De dag van Allerzielen lijkt aan “comeback” bezig. In t.v. programma’s vertellen mensen over gestorven geliefden. Her en der, in en buiten kerken, worden kaarsen aangestoken, symbool van
de herinnering aan iemand die er niet meer is. Mensen lijken meer gevoel te hebben voor symboliek en daarmee de behoefte aan een ritueel.

Heeft die behoefte te maken met degene die er niet meer is of met de menselijke onzekerheid over het eigen eindige bestaan? Symbolen begrijpen ons beter dan wij onszelf begrijpen, daar zal het mee te maken hebben.