Het deel van Rusland waar ik deze week ben hoorde tot 1945 bij Duitsland en heette toen Köningsberg. In de achttiende eeuw leefde er de filosoof Immanuel Kant. Hem wordt eer bewezen met een imposant grafmonument tegen de muur van de stadskerk.

Kant stond erom bekend dat hij elke dag zijn studeerkamer verliet om met zijn hond een wandeling te maken op een vast tijdstip en volgens een vaste route zodat de mensen die hem zagen lopen precies wisten hoe laat het was. Kant schiep orde in het hoofd, hij stelde vast wat je kunt weten en wat niet.

Nu, bijna 300 jaar later is de stad een chaotische Russische metropool met permanente verkeerscongestie. Kant zou het niet hebben herkend, de stad noch het leven van de mensen. Verteld wordt over een nieuwe beweging onder studenten, die in hun vrije tijd iets ondernemen met kinderen uit achterstandswijken of ouderen bezoeken. Her en der verschijnen nieuwe kerken met glanzende gouden koepeldaken. Na 100 jaar is de religie weer terug. Onduidelijk is wie dat wil, de overheid of het volk.