Het Rotterdamse stadsbestuur heeft twintig maatschappelijk werkers aangesteld om iets te doen aan eenzaamheid onder ouderen. Goed dat Rotterdam voortvarend te werk gaat, maar ik denk wel even aan wat er aan vooraf ging.
Een enkele keer kwam ik er, in het wijkcentrum om de hoek, en ik dacht wel eens dat de boel wat opgeschud kon worden, maar veel buurtwerk, zoals ook het wijkcentrum bij mij om de hoek, is niet opgeschud maar gewoon opgedoekt.
In de krant stond ook dat Rotterdam mensen wil gaan dwingen om naar hun oude vader of moeder om te zien. Misschien komt er dan een telefoonnummer waar je je kind kunt aangeven.
Voorheen hadden we de “verzorgingsstaat,” de nieuwe leus is “zelfredzaamheid”. Het is allebei een ideologie, het zijn holle kreten die aan de werkelijkheid van de mens geen recht doen.
Dat mensen elkaar verstaan, elkaar herkennen, dat ramen en deuren opengaan, is ook de boodschap van het Pinksterfeest. Aan de Kerk is het om niet ook in de holle kreten en mooie gebaren te blijven steken.
Werk aan de winkel dus.