Sinds de oecumenische diensten in het Steiger voorbij zijn zorgt het oecumenisch Laurensberaad ervoor dat christenen in het centrum van de stad elkaar nog eens tegen komen. Vanwege wereldgebedsweek had het Steiger op 23 januari uitgenodigd: een vesper bij de Dominicaanse broeders die bij het Steiger wonen en een maaltijd. “Schipbreuk” was het thema van de avond, of wat een mens doet als hij in de rats zit.

Bij het eten vertelde iemand hoe hij als jonge zeeman bij zijn tweede oversteek van de Atlantische Oceaan in een storm was geraakt. Hij was kok, ze legden natte lakens op de tafels zodat de borden niet over de tafel zeilden. De wind trok nog eens aan, het bleef overdag donker en er leek geen einde aan te komen. Hij was doodsbang geweest. Terwijl de man over die storm van minstens vijftig jaar geleden vertelde liepen tranen over zijn wangen, zó dichtbij was het nog voor hem.

We wisselden later nog wat uit over de meestal kalme stormen in ons eigen leven. De herinnering van de zeeman, aan de angst die nog zo levend is, maakte grote indruk.