Als niet regelmatige t.v. kijker blijf ik gespaard voor het verkiezingscircus dat avond aan avond optreedt. In de krant lees ik waar ze het over hebben gehad, waarbij niet zelden het commentaar klinkt dat de echte strijd nog steeds niet op gang wil komen. Dat kun je ook zo verstaan: de kijker wil vermaakt worden en komt matig aan zijn trekken.

Misschien was dat het talent van Donald Trump. Hij wist politiek tot een reality show te maken waarbij het publiek, om het even of het hem adoreerde of verafschuwde, geen beweging van hem wilde missen.

Er lijkt me niets op tegen dat de verkiezingsstrijd een beetje saai gevonden wordt. Politiek gaat om belangrijke dingen en niet alles wat belangrijk is moet meteen sexy worden verpakt.
Dagblad Trouw vroeg premier Rutte naar zijn geloof in God, waar hij in zijn antwoord onomwonden voor uitkomt. Hem werd ook gevraagd of hij wel eens bidt (wat ik een indiscrete vraag vind).
Rutte zei dat hij dat elke dag doet, maar nooit voor zichzelf.

Daar heb ik niks van te vinden. Maar ik dacht aan het verhaal dat Jezus vertelt over de Farizeeër en de tollenaar waarin de laatste bad “God wees mij zondaar genadig” en daarna, zei Jezus, naar huis ging als iemand die rechtvaardig is in de ogen van God.