In de kranten- en tabakswinkel in de Noordmolenstraat zei het meisje: “spannend hé”, wijzend naar de namen van de beide presidentskandidaten op de voorpagina van de krant die ik bij haar kocht. We vonden het allebei spannend. Twee dagen later was ik er weer. “Dat viel niet mee,” zei ze over de uitslag. Ik beaamde dat het niet mee viel. “De beurskoersen gingen eerst naar beneden, maar nu zijn ze weer aan het stijgen” zei ze. Ik begreep dat ze dacht dat vanwege de niet instortende beurzen de overwinning van Trump niet het einde van de beschaafde wereld hoefde in te luiden. Een mens moet zich ergens aan vast houden en de beurskoersen zijn zo een strohalm.

In Nederland wordt gewezen naar de verkiezingen volgend jaar: of de partij van Wilders dan de grootste zal worden? Wie deel uitmaakt van een minderheid, in welke vorm dan ook, heeft reden om onzeker te zijn.

Het Turkse meisje in de kranten en tabakswinkel in de Noordmolenstraat kan wel tegen een stootje, maar spannend vindt ze het en ik vind het ook.