U gebruikt een verouderde browser. Om die reden werkt deze site wellicht niet naar behoren.Direct naar hoofdinhoud

Voor de preek uit

 

Afbeeldingsresultaat voor rouwkransen images

‘Wat is dit? ‘

Een jongetje aan de hand van zijn moeder, op de hoek van de Oppert en de Meent. Een grote groep voetgangers voorafgegaan door tamboers loopt midden op straat en draait de Meent op. Het zijn allemaal keurige mevrouwen en meneren, in pak, het grijs overheerst. Ze zwijgen of keuvelen zachtjes. Het jongetje roept vol verbazing naar zijn moeder op straat: Wat is dit? Waarschijnlijk heeft niemand hem ooit verteld dat op 4 mei ’s avonds een optocht wordt gehouden vanuit de Laurenskerk naar het Stadhuisplein, vanwege de gevallenen in de Tweede Wereldoorlog. Ben benieuwd wat de moeder haar kind ging vertellen.

Alle verkeer op de Coolsingel ligt stil, er heerst een ongekende stilte. De gasten op de terrasjes onderweg zwijgen, eventjes. Op het plein voor het Stadhuis worden wij in vakken rond het monument opgesteld. De kransleggers bij elkaar. Een groot videoscherm onderhoudt live contact met Amsterdam waar onze burgemeester de gedachtenisrede mag houden. Hij vertelt onder andere dat hij pas als 16 jarige geïnformeerd werd over het fenomeen van de Tweede Wereldoorlog. Ik denk terug aan het jongetje net op de hoek bij de Meent. De toespraak is voorbij. Het kransen leggen gaat door, de ene na de andere wordt gelegd, ook die van het Convent van Kerken, die mag ik met een collega leggen.

De Koninklijke kapel speelt stemmige muziek. Een meneer achter ons, achter een dranghek, fluit de wijsjes mee, met veel vibrato. Ik stel me voor dat in minder democratische landen deze fluiter het zwijgen was opgelegd. Hier mag dat, daarvoor is Europa destijds bevrijd.

Als we onze krans hebben gelegd en teruglopen kijken we in de blikken van de anderen, veel herkenning, knipoog, hier en daar. Rotterdam is uiteindelijk ook niet zo heel erg groot.

Als ik naar huis fiets over de Boompjes passeer ik de Vlaggenverzamenling. Ze hangen allemaal half stok. De man die over de vlaggen gaat draait aan elke mast met een speciale sleutel en hop, de vlag gaat in top. Zo makkelijk gaat dat in ons land, van treurend gedenken tot bevrijdend vieren. Laten we dat hoog houden, denk ik. Morgen is het Hemelvaartsdag….en op 14 mei gaan we weer op stap, in grijs pak of iets wat daar op lijkt.