Onderweg in Rusland spreek ik met Roman Aranin. Hij maakt nog net zo veel indruk als vier jaar geleden toen ik hem voor het eerst ontmoette. Aranin was piloot in het Russische leger, daarna begon hij een groothandel in behangpapier. Bij een ongeluk met een hangglider liep hij een dwarslaesie op waardoor hij tot aan zijn nek verlamd raakte.

Tegenwoordig heeft hij naast de behangpapier business ook een werkplaats waar elektrische rolstoelen gemaakt worden. Hij laat de plannen zien voor zijn nieuwe fabriek die dit jaar nog wordt gebouwd. Premier Medvedev kwam hem opzoeken en beloofde een grote lening. Naast de fabriek wil Aranin woningen bouwen voor zijn werknemers: lassers, monteurs en ingenieurs. Vaak jonge mannen die net als Aranin in een rolstoel zitten. Een van hen moet om naar zijn werk te komen op zijn handen vijf verdiepingen naar beneden en ’s avonds weer terug.

Roman Aranin is initiatiefnemer van een vereniging voor gehandicapte mensen. “We zijn optimisten” zegt hij, “geen zielige types.” En voegt hij eraan toe: “Ik weet niet hoe het komt, maar ik moet door. Ik word wel eens moe maar het is God die me vooruit jaagt.”