Het bereiken van de leeftijd van 65 jaar, wat me deze week overkwam, was voor de generaties na Willem Drees een gebeurtenis die met een bloem in het knoopsgat, een afscheidstoespraak en, als het meezat, een nieuwe fiets een nieuwe, of de laatste levensfase, inluidde.

Sinds 65 het nieuwe 50 wordt genoemd is elke associatie met “mijlpaal in het leven” vervallen, en daarmee ook de ingang naar de laatste levensfase.

Op het Pijnackerplein is deze week geen RET vrij-reizen-pas op de deurmat gevallen, geen uitnodiging om lid te worden van de Ouderenpartij, met ingesloten portret van Jan Nagel voor aan de muur, geen aanbieding van Omroep Max. Noch een brochure van de ANWB met overwinteringsmogelijkheden aan de Spaanse kust. Vijfenzestig worden, daar is dus niets bijzonders meer aan.

Wel verbaasde ik me over de variëteit aan verjaardagskaarten met het getal 65. Daarvoor hartelijk dank!