Langzamerhand gaan we nog meer dan onder het virus gebukt onder een kakofonie van stemmen die alle een betere oplossing hebben om uit de ellende te komen. Democratie betekent dat het volk de baas is. Met z’n stem heeft een burger indirecte invloed op het bestuur van zijn land, provincie of gemeente. Aan de gekozen bestuurders is het om besluiten te nemen waarmee het belang van allen gediend wordt.

Wat het belang van de een is hoeft niet dat van de ander te zijn. Het is de taak van de bestuurders om die belangen af te wegen en een beslissing te nemen. Door die uiteenlopende belangen wringt het altijd, maar dat is een wezenskenmerk van de democratie. We zijn in Nederland best trots op onze democratie, maar in het algemeen verstaan we dat zo dat we binnen de grenzen van de wet zo veel mogelijk onze eigen gang willen gaan.

De volksrepubliek China, geen democratie, lijkt beter in staat om de Corona eronder te krijgen. Daar maakt de staat uit wat goed voor de mensen is. De staat is het algemeen belang, ten koste van minderheden en individuen.

Maar ik vraag me af of een democratie kan functioneren zonder het besef dat je ook met het belang van de ander rekening moet houden. Als dat besef er niet is dan wordt iedere vorm van bestuur, waarbij de democratische nog de minst slechte kan zijn, iets wat je eigenlijk in de weg zit.

En ik vraag me af of dat besef, dat je rekening te houden hebt met het belang van de ander, behalve in de opvoeding, niet ook door iets anders gevoed zou moeten worden. Niet voor niets dat westerse democratieën iets met christendom te maken hebben.