Toen de Taliban eerder in Afghanistan aan de macht waren, het was in 2001, bliezen ze twee grote Boeddha beelden op omdat die volgens hen symbolen waren van vervloekte afgoderij. Of we nu te maken hebben met een Taliban 2.0, minder extreem zoals gezegd wordt, zullen we afwachten.

Het vernielen van de Boeddhabeelden, die 1500 jaar oorlogen, regime wisselingen en overgangen van een godsdienst naar een andere hadden doorstaan is net zo pijnlijk en onomkeerbaar als wat later IS heeft gedaan met de archeologische schatten in de Syrische stad Palmyra.

Maar nog erger dan de Boeddha’s in Bamyan en de schatten in Palmyra zijn de verjaging en vlucht van mensen uit Afghanistan en het hele Midden Oosten. Duizenden jaren hebben Joden, Christenen, Boeddhisten, Moslims, Druzen, Alevieten en mensen van andere tradities met elkaar geleefd. In één generatie lijkt dat onherstelbaar kapot gemaakt.

Mensen zijn tot alles in staat, maar ze kunnen ook tot bezinning komen en vrede stichten. Je hebt beslist zoiets nodig als geloof om daar nog op te vertrouwen.