Nogal wat mensen kwamen zondagavond naar de Laurenskerk om een kaars aan te steken. In het nieuwe plantsoentje voor de kerk zaten een stuk of zes twintigers aan de voeten van Erasmus, een wietwolkje hing om hun hoofd. Of zij ook in de kerk een kaars wilden aansteken, vroegen we.

Ze stonden direct op, namen een kaars en gingen de kerk binnen. Twee bleven zitten, zij wilden weten waarom en wat we ermee bedoelden, of we hen ergens toe wilden overhalen. Ze noemden het woord niet maar ze bedoelden ´bekeren.´ Het antwoord dat er niet meer achter zat dan een uitnodiging om de kerk van binnen te zien overtuigde niet. Ze bleven waar ze waren.

Ik kon me van hun argwaan wel iets voorstellen, ook ik denk gauw: wat is hier het verdienmodel? Waarom is die kerk op zondagavond open, waarom worden mensen zo nadrukkelijk uitgenodigd?

Gastvrijheid zonder bijbedoeling wil ook geoefend worden, zowel door de aanbieder als door de ontvanger.