Woensdagavond waren we in het Stadsklooster om te eten, voor het eerst in maanden. In de tuin, iedereen z’n eigen eten meegenomen, waar ook wat van werd gedeeld. Op dezelfde tijd was de demonstratie op en rond de Erasmusbrug. Van een demonstreerde een dochter mee. Een ander vertelde dat ie z’n sociale media had uitgezet omdat z’n vrienden hem verweten dat hij niet mee demonstreerde. “Als je Corona belangrijker vindt dan Black Lives Matter ben je een racist.” In dat soort teksten had hij geen zin.

Het gesprek ging over Kick Out Zwarte Piet, over de manier waarop gekleurde mensen in een Nederlands dorp werden bekeken (de dochter die aan het demonstreren was) en hoe dat in Rotterdam gaat met de politie en het etnisch profileren. We deden ons best om genuanceerd te zijn, niet alleen te praten maar ook te luisteren.

Er is meer racisme in onze stad dan we geneigd zijn toe te geven, daar waren we het over eens.

Ik had me eerder afgevraagd of het niet een beetje raar was dat ze in Nederland de straat op gaan voor een man, George Floyd, die in Amerika door een agent is vermoord.

Ik denk dat niet meer. Het raakt een snaar, en het gaat ons allemaal aan.